Ο Μαμάκιας (Μέρος Πρώτο)

- Φρίξο…
- Φρίξο…
- Φρίξο, όχι στα βαθιά παιδί μου θα πνιγείς…
Αργκχχχ έσφιξε τα δόντια ο Φρίξος. Εκνευριζόταν που η μητέρα του κάθε φορά του έκανε τέτοιου είδους παρατηρήσεις στην παραλία. Ευτυχώς που δεν με λένε και Λαλάκη σκέφτηκε. Πολύ ξεφτίλα. Λαλάκη , Λαλάκη, Λαλάκη το όνομα κουδούνιζε ρυθμικά στο κεφάλι του. Ευτυχώς που δεν με λένε Λαλάκη ξανασκέφτηκε και βούτηξε θέλοντας να βγάλει απ’ το μυαλό του αυτό το όνομα που τόσο σιχαινόταν.
- Φρίξο, όχι στα βαθιά παιδί μου θα πνιγείς… δεν ακούς που σου φωνάζω; Βγες και λίγο έξω βρε παιδί μου, θα καείς.
Δεν έφταιγε κανείς, ο Φρίξος έφταιγε να σας πω την αλήθεια μου. Γιατί δεν είναι ποτέ δυνατόν τριάντα τριών χρονών γομάρι, να βγαίνει στην παραλία με την μάνα του. Και δεν είναι ότι είναι κακό να πηγαίνεις καμιά φορά για μπάνιο με την μαμά, αλλά όχι και κάθε μέρα.
Ο Φρίξος ήταν ο τύπος άνδρα που οι γυναίκες με ευχαρίστηση και απόλυτη ικανοποίηση θα αποκαλούσαν μαμάκια.[...] “Έλα μωρέ τον χαζομαμάκια να πούμε” ή “Άσε ρε αυτός δεν έχει ξεκολλήσει απ’ το βυζί της μάνας του ακόμη θέλει και να γαμήσει” και πολλά άλλα τα οποία είμαι σίγουρος ότι όλοι εκεί έξω ξέρετε ή έχετε ακούσει. Και όντως κάπως έτσι ήταν τα πράγματα. Τα ‘καλημέρα μητέρα’, τα ‘πώς είστε σήμερα μαμά’ και ο κάθε είδους τέτοιος ηλίθιος πληθυντικός Μεγάλης Βρετανίας δίνανε και παίρνανε καθημερινά.
Απ’ την άλλη πάλι ούτε ο Φρίξος έφταιγε, η κυρά Παρασκευούλα (ή αλλιώς Τσιβούλα αν προτιμάτε) ήταν αυτή που τόσα χρόνια δεν τον άφηνε από τα μάτια της ούτε λεπτό.
Πήγαινε, στο δημοτικό, βόλτα στον συμμαθητή του τον Τάκη (από το Δημητράκη) ο Φρίξος, μαζί και η κυρά Παρασκευούλα με τα κουλουράκια της (φτιαγμένα απ’ τα χεράκια της) και το γαλατάκι του (και προς Θεού όχι καρνέϊσιον μην πονέσει και η κοιλίτσα μας).
Πήγαινε, στο γυμνάσιο, στην αλάνα να παίξει ποδόσφαιρο ο Φρίξος (πάλι με το Δημητράκη ή Τάκη) από κοντά η Τσιβουλίτσα. Τους κρατούσε τη μπαλίτσα. Και τα κουλουράκια, κουλουράκια. Είχε φάει κουλουράκια ο Τάκης να φαν κι κότες. (Αυτές που είχε στην αποθήκη η κυρά Παρασκευούλα να παίρνει φρέσκα αυγουλάκια για τον κανακάρι της)
Πήγαινε, στο λύκειο, φροντιστήρια ο Φρίξος, να σου στα σκαλοπάτια να τον περιμένει η μαμά να τελειώσει. Και περίμενε όλη την ώρα, έτσι. Δεν πήγαινε πέρα δώθε. Είχε και κανα ντολμαδάκι μαζί της που και που.
Πανεπιστήμιο δεν πήγε ο Φρίξος. Τον ακολούθησε η μαμά μέχρι την αίθουσα την ημέρα της έκθεσης και όταν τους πήρε πρέφα ο επιτηρητής τους πέταξε και τους δυο έξω. Τι κρίμα που το θέμα ήταν ο θεσμός της οικογένειας, θα γράφανε τόσο καλά μαζί.

συνεχίζεται