Την Έχω Μεγάλη ... Τη Μπάκα!

- Καλά ρε κοπέλα μου, μήπως πρέπει να αρχίσεις να τρως λίγο; Έχεις γίνει πετσί και κόκαλο, το ξέρεις;
- Ναι κύριε, το ξέρω. Αυτό το παντελόνι δεν μου κάθεται καθόλου καλά
- Μα δεν είπα τίποτα για το παντελόνι σου και πως σου κάθεται. Είπα ότι πρέπει να πάρεις κανένα κιλό. Ξεχνάς να φάς;
- (γέλιο) Ναι κύριε που και που…
Εγώ δεν το είχα ποτέ αυτό το πρόβλημα. Να ξεχνάω να φάω… Μια ζωή με θυμάμαι να τρώω και καλά και πολύ. Ακόμα και όταν δεν υπήρχε τίποτα να φάω κουνούσα γη και ουρανό να βρεθεί. Είτε το λέγανε απέξω (ωραιότατο φαγητό σας πληροφορώ) είτε το λέγανε περίπτερο πάντα ήταν αρκετό για να με ικανοποιήσει. Ούτε οι κατά καιρούς αφραγκίες με πτοούσαν. Πάντα έβρισκα. Λεφτά. Και φαί.
Θυμάμαι ένα φεγγάρι... [...] Ήταν τόσο όμορφο, ολοστρόγγυλο και φωτεινό που μου έχει μείνει αξέχαστο. Πέρα από τι πλάκα τώρα. Θυμάμαι ένα φεγγάρι ήμουν τόσο άφραγκος που έτρωγα τα δωράκια των άλλων από τα McDonald’s για να χορτάσω. Κέρδιζε ο Αντώνης πατάτες τις έτρωγα εγώ. Κοκακολίτσα η Έλενα… δροσιζόμουνα. Ένιωθα λίγο γύφτος αλλά τι να έκανα πεινούσα, και όταν πεινούσα έτρωγα. Αυτό ήταν και το κυριότερο πρόβλημα μου. Όταν πεινούσα έτρωγα. Και υπήρχαν φορές που πεινούσα κάθε ώρα. Λές και έπαιρνα χάπι. Ε και αφού πεινούσα έτρωγα.
- Εσείς κύριε πάλι απ’ότι βλέπω μια χαρά τα πάτε με το φαί.
Ε τι να έλεγα τώρα σ’ αυτό. Το χρήμα και ο έρωτας δεν κρύβονται. Όπως, θα προσθέσω τώρα εγώ, ούτε και η μπάκα κρύβεται. Προσοχή. Όχι ο Μπάκας (εκείνος ο διαιτητής που του κάνανε οι ΑΕΚτζήδες την μάπα μπλου μαρέν) αλλά η μπάκα.
Είναι γνωστές οι εκφράσεις περί μπάκας εξάλλου. ‘Ε ρε τι μπάκα είναι αυτή’, ‘Άσε ρε μαλάκα έφτιαξα πάλι μια μπάκα’ και φυσικά η άσχετη αλλά απολύτως σχετική ‘Πού το είδες ρε και το σφυρίζεις…θα μας τρελάνεις… Μπακατούρα ε Μπακατούραααααα’.
- Δεν έχω πολύ πλάκα; E; E;
Εσάς ρωτούσα αλλά δεν έχει σημασία. Δεν απαντήσατε έγκαιρα και είπα να συνεχίσω. Συνεχίζω λοιπόν.
Το να κάνεις δίαιτες και μαλακίες το θεωρώ χάσιμο χρόνου και χρημάτων. Και όλα αυτά πρώτον γιατί τα ψαράκια τα φιλετάκια και τα συναφή κοστίζουν και δεύτερον γιατί όλη η επένδυση μέχρι το σημείο της διαιτικής (όχι διαιτητικής – μην μπερδευτούμε) απόφασης πάει σαφέστατα χαμένη. Τόσα λεφτά ξόδεψα για να την φτιάξω (την μπάκα) να πάνε χαμένα. E όχι βέβαια.
Βέβαια κάποια στιγμή άγγιξα τα 112 και ανησύχησα. Με το αυτοκίνητο πάω συχνά πυκνά 160-170 αλλά τα 112 κιλά πρώτη φορά τα είχα πιάσει. Τότε αναστατώθηκα πραγματικά. Και δεν έτρωγα πάρα πολύ. Έτρωγα απλά πολύ. Και έπεσα. Ξαναμπήκα ευτυχώς στη μπάντα των FM.
- Πόσα κιλά είσαι τώρα ρε συ;
- Soho δικέ μου Soho. Εσύ;
- Έρα Σπορ…
- Σα να πάχυνες μου φαίνεται έτσι; Πέρυσι ήσουνα δεν ήσουνα Σκάϊ.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν και άλλες μπάντες και γι’ αυτό θα πρέπει να προσέχω λίγο. Δεν θα τρώω πάρα πολύ. Θα τρώω απλά πολύ.

Καλησπέρα σας!