Διακοπές

Λοιπόν...

ξέρω ότι σας λείπω αλλά θα πρέπει να κάνετε υπομονή... οι διακοπές είναι διακοπές!!!

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Να 'ταν

Να'ταν τα παιδιά πουλιά
να'χαν στην πλάτη τους φτερά
να πετάνε μες την νύχτα
κάτω απ' του φεγγαριού τα δίχτυα

Να διασχίζουνε την γη
σαν του αγέρα την πνοή
να παίζουν μπάλα με τ'αστέρια
σαν να ταν του ουρανού τα χέρια

Να'μασταν και μεις μαζί
κι ας είμασταν μόνο κι οι μισοί
να καθόμασταν το βράδυ
μεσ' της νύχτας το σκοτάδι
όπως κάναμε παλιάστην πατρίδα μια φορά
που κοιτούσαμε τ'αστέρια
απ' τα παγκάκια μες τα δέντρα

Να μην ήταν όλα αυτά
αναμνήσεις στην καρδιά
και ας βγαίνανε τα όνειρα
καμιά φορά αληθινά.

"Να 'ταν"
Αντώνης Χριστουγεννίδης

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Τι μου συμβαίνει πάλι;

Τι είναι η αγάπη; Τι μου συμβαίνει;
Ποιός με φωνάζει; Κρυφοκοιτάζει
να δει ποιά μπαίνει να δει ποιά βγαίνει
Γιατί σε νοίαζει; Γιατί σ'ακούω;
Γιατί γυρνάω και σε κοιτάζω;
Γιατί το δρόμο μου αλλάζω;
Γιατί σ'ακούω
Τι μου συμβαίνει... πάλι;

Πότε θα έρθεις; Πόσο θα 'ντέξω;
Πότε θα φύγεις; Δες που μ'αφήνεις...
... και που θα μείνεις; Πώς θα ανθίσεις;
μην με ξεχάσεις, την ζεστασιά μου
και την πνοή μου και τα φιλιά μου...
Τι μου συμβαίνει, Τι μου συμβαίνει;
Τι μου συμβαίνει, Τι μου συμβαίνει;
Τι μου συμβαίνει...πάλι;

Για τι μιλάνε; Πές μου τι λένε;
Γιατί υποκρίνονται, κάνουν πως κλαίνε;
Τι θα πετύχουν;
Πες μου τι θέλεις... Πες μου τι θέλεις
Πες το σε μένα!!!

Τι να συμβαίνει, Τι μου συμβαίνει;
Τι να συμβαίνει, Τι μου συμβαίνει;
Τι να συμβαίνει, Τι μου συμβαίνει;

Ποιά είσαι τώρα; Τι μου θυμίζεις;
ξέρω θα φύγεις, ξέρω θα φύγεις...
κι όμως θα μείνεις, εσύ θα μείνεις...
Τι θα απογίνω;
Πές μου τι θέλω... Πές μου τι θέλω...
Πές μου τι θέλω...
Τι μου συμβαίνει, Τι μου συμβαίνει;
Τι μου συμβαίνει...πάλι;

Αντώνης Χριστουγεννίδης
"Τι να συμβαίνει πάλι;"

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Το Χωριό

Καθαρός αέρας, δροσούλα, αρνίλα, κατσικίλα, γκλίτσες και όλα τα συναφή. Οι παππούδες στα καφενεία τρώγοντε ο ένας με το άλλο (έρχονται και εκλογές βλέπεις)... η ψηστάδες ψήνουν σαν παλαβοί, τα παιδάκια τρέχουν στην πλατεία και ο πλάτανος... ψηλώνει!
Ο κυρ Μήτσος κάθεται σε ένα τραπεζάκι...
-Τι θα πάρεται;
-Ένα παγωμένο νερό για τα φάρμακα και μια ζεστή μπύρα...
-Παγωμένο νερό και ζεστή μπύρα;;;
-Ναι
-Έφτασε...

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Παύλος Παυλίδης - Άλλη Μια Μέρα

"Αερικό"

Σβήνω απ’ την άμμο όλα τα χνάρια
Απόψε που σε κυνηγάνε
Ξέρεις δεν φταίνε τα λιοντάρια
Αν μείνουν νηστικά πεινάνε

Υποταγμένα σε κριτές
Υποκριτές και τους μοιραίους
Κήρυκες που από ουρανούς
Κι από άμβωνες ωραίους

Λένε πως σ’ έφερε ως εδώ
Μαύρο καράβι μέγα πάθος
όμως το ξέρουν κατά βάθος
Αερικό είσαι

Όσοι δεν θέλουν να θυμούνται
Πότε και που αντιστάθηκαν
Ποια τύχη γκρέμισες και βγήκαν
Ποιες φυλακές να μην φοβούνται

Τώρα σε θέλουνε σκυφτό
Τώρα σε θέλουν νικημένο
Ανήμπορο κι υποταγμένο
Για να ξεχνάν’ αυτό που ήταν

Θα ‘ρθει μια μέρα ένα παιδί
Τη μέρα που θα επιστρέψεις
Θα ‘ρθει αυτό πριν το γυρέψεις
Και θα σου πει
Αερικό είσαι

Γνώμη μου: Αποκτήστε το!

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Μήπως έιναι Ninja;;;

Ποιός να το έχει εκνευρίσει εδώ άραγες;;;

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Μην Ξεχνάς!!!

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Θέλω

Θέλω να παίξω μια μέρα, να παίξω, όπως παίζουν τα παιδιά
Θέλω να τρέξω μια μέρα, να τρέξω, όπως τρέχουν τα πουλιά
Θέλω να κλέψω μια μέρα, να κλέψω, όπως κλέβουν τις καρδιές
Να με συλλάβουν, να με συλλαβουν, να με συλλάβουν
Όλου του κόσμου οι αγκαλιές…

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Will I Ever Land?

The hardest thing i guess is realising the truth, realising what is really going on, understanding that no matter what you want or need things are not going the way you want them to. And that hurts...i mean it really hurts...it breaks my heart and i cry...i cry like a baby sometimes... you know how it works...

So the question is what do you do? I was thinking yesterday that i cant really let myself off this trip... I like it how it is... All them great feelings as well as the bad ones will have to go away, to pass, (you know like the rain on the mountains) and it hurts even more to realise that if i force myself off this trip all these will pass... i dont want them to pass because it will hurt... but then again it hurts anyway...so what do you do...

I guess since it hurts either way i should go with the option where i get something out of it as well... But then again... I dont know to be honest... i just know that it keeps hurting... and "it goes back and forth and back and forth" Never Never LAND!

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Ο Ανισόρροπος

Τα μάτια ανοίγουν. Ταβάνι. Για μια στιγμή. Αυτό τι είναι. Ίλιγγος... Διάολε… Πάλι… Όχι ρε πούστη μου, όχι… Τζάμπα λιώμα θα μου πεις… Όλα γυρίζουν σαν τρελά, ρόδες που παν στο πουθενά (που λένε και οι φίλοι μας τα Ξύλινα Σπαθιά). Άλλοι πληρώνουν τα κέρατα τους για να φτάνουν στο κρεβάτι κάθε βράδυ και να έχουν αυτή την “υπέροχη” αίσθηση… Υπέροχη… χα… σκέφτηκε…

Πιάνει το τηλέφωνο… Ντριν Ντριν… Ντριν Ντριν…

-Παρακαλώ…; (Ακούγεται μια αγουροξυπνημένη φωνή από τη άλλη μεριά της γραμμής)

-Μάνα …. (Απαντάει αυτός)

-Έλα καλέ, πως και όρθιος τόσο πρωί;

-Μάνα…

-Τι έπαθες;

-Αντράλα … (χαμογέλασε με την λέξη) … Έχω χάπια εκεί;

-Κάτι πρέπει να έχεις…

-Καλά φέρτα….

Προσπαθεί να σηκωθεί. Πρέπει να ανοίξει την πόρτα. Βάζει το αριστερό του πόδι πρώτα κάτω... μετά το δεξί… Σηκώνεται σιγά σιγά… Κοντοστέκεται δέκα δευτερόλεπτα να δει αν μπορεί να τα καταφέρει… Κάτι θα γίνει… Η πόρτα ανοίγει… Είναι όμως ήδη αργά. Το στομάχι ανακατεύεται. Τρέχει προς την τουαλέτα… προσπαθεί δηλαδή. Είναι όντως αργά… Τα ξερατά στο διάδρομο… γάμα τα. Γυρνάει σιγά σιγά στο κρεβάτι… Ξαπλώνει…

-Ηρθα…

-Φέρε μου ένα …

Το καταπίνει… Ηρεμία… Σε λίγο θα φύγει… Μόνο η έλλειψη ισορροπίας θα παραμείνει για λίγο….

-Μάνα ευχαριστώ…

-Ξεκουράσου, θα περάσει….

-Α που είσαι… καθάρισε και το διάδρομο…

-Γιατί τι έχει…

-Πήγαινε και θα δεις (χαμογέλασε πάλι)

-Εεεε….. τι να σου πω….Είσαι ανισόρροπος…

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...