Αχχχχχχχ

Λοιπόν τα πράγματα αρχίζουν και μου φαντάζουν ιδιαίτερα παράξενα. Ειδικά μετά τις χθεσινοβραδινές, μεταμεσονύκτιες τουαλέτιες σκέψεις μου.Πάει κάπως έτσι:

"Η ώρα 4.30 το πρωί. Τα μάτια ανοίγουν ξαφνικά… τι συνέβη πάλι ρε γαμώτο δουλεύω αύριο… κενό … Ξάφνου όλα γίνονται πιο ξεκάθαρα… τα γκρου γκρου στην περιοχή της κοιλιάς δίνουν τις απαραίτητες εντολές στον εγκέφαλο να μετακινήσει πρώτα τα πόδια και μετά όλα τα άλλα… Σηκώνομαι… Αέρα… Τουαλέτα here I come baby… Τίποτα πάλι πίσω… όχι όχι έρχεται το ξέρω…επιστροφή. Κάθομαι… και εκεί αρχίζουν όλα να ξεκαθαρίζουν…Η γη είναι μια αποχέτευση. Ναι είναι ρε σας λέω. Ποιος κάθεται σ’ αυτή την τουαλέτα όμως δεν ξέρω. Αλλά με τρομάζει… Η κοιλιά αρχίζει και θορυβεί… Αστραπές… Τα αέρια πάνε και έρχονται …. Μπουμπουνητά … Τραβάω το καζανάκι νατη η …Καταιγίδα…

Φανταστείτε δηλαδή κάθε φορά που βρέχει τι έχει πάθει αυτός που κάθεται στην τουαλέτα…"

Αχχχχχχχ… Δουλεύω αύριο