Κόρομιλ: Ο Φανταχτερός Ιππότης

"Ξεχασμένος στις σκέψεις του, ο Νίκος, έφτασε μετά από ένα τέταρτο περίπου, στην είσοδο του μαγαζιού. Χαιρέτησε το Γιώργο, το παιδί από το απέναντι μαγαζί, κοίταξε μήπως δει κανέναν άλλο γνωστό και προχώρησε. Η μαύρη πόρτα του “Blues”, έστεκε ανοιχτή. Στα αριστερά, οι δύο γλάστρες και τα φυτά τους, η μια απέναντι από την άλλη έμοιαζαν να φρουρούν την είσοδο. Η μία, τοποθετημένη μέσα στην είσοδο του μαγαζιού εμπόδιζε τη διέλευση στο πίσω μέρος του κτίσματος, την αποθήκη, μία πόρτα πίσω από τη σκάλα, όπου υπήρχαν τα βαρέλια με τη μπύρα, κασάκια με αναψυκτικά και άλλα απαραίτητα και μη, για το μαγαζί. Η άλλη, έξω, διακοσμούσε την είσοδο του μαγαζιού και χαιιρόταν τον ήλιο που απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ την έλουζε με τις ακτίνες του.

Ανέβηκε τα σκαλιά τρέχοντας, όπως συνήθιζε άλλωστε να κάνει, και κοιτώντας από τα παράθυρα της εισόδου, άνοιξε την πόρτα και μπήκε. Ευθεία μπροστά του η κουζινίτσα, η μία άκρη του μπάρ, ο χώρος του Στέφανου, του Σωτήρη, του Αντώνη, ο χώρος της καφετιέρας, του νεροχύτη, του πληντυρίου των ποτηριών έμοιαζε με περίπτερο. Αριστερά απλωνόταν το μπάρ, το ξύλινο υλικό του, τα διαφημιστικά μπουκάλια μπυρών, τα σκαμπό, τα τασάκια, κρατούσαν το μαγαζί στα πόδια του. Τα τραπεζάκια κοίτονταν πιο πέρα απλωμένα το ένα δίπλα στο άλλο, περιτρυγιρισμένα από τις καρέκλες περίμεναν τους πελάτες τους. Δεξιά το ίδιο. Τραπεζάκια, τάβλι, επιτραπέζια παιχνίδια, βιβλία περιοδικά, περίμεναν μήπως και τα ανοίξει κανείς. Και πολλοί τα άνοιγαν.

Η ώρα ήταν δεν ήταν δώδεκα και μισή και σχεδόν όλοι ήταν εκεί. Το μαγαζί ήταν γεμάτο, από τους συνηθισμένους κυρίως πελάτες του, και ο Στέφανος, μέσα στην κουζινίτσα, ετοίμαζε κάποια παραγγελία. - ‘Γεια σου Στέφανε’, φώναξε ο Νίκος μπαίνοντας. Εκείνος τον κοίταξε με το συνηθισμένο ύφος του και ανταπέδωσε τον χαιρετισμό. - ‘Ένα καφέ θα μου κάνεις μόλις τελειώσεις’, τον παρακάλεσε ο Νίκος. - ‘Τι καφέ;’, απάντησε εκείνος ξερά σα να του λέγε ακόμα δεν ήρθες καφέ θέλεις. - ‘Φραπέ γλυκό με γάλα, με λίγο περισσότερο γάλα απ’ ότι βάζεις κανονικά σε παρακαλώ’ του είπε ο Νίκος και πήγε προς την παρέα του. Τα παιδιά καθόντουσαν στη γωνία του μπαρ, δίπλα στα πικάπ και έπιναν ήδη τον καφέ τους."

Απόσπασμα: Κόρομιλ: Ο Φανταχτερός Ιππότης