Dogs!!!

Λοιπόν, αποφάσισα σήμερα να γράψω κάτι διαφορετικό. Πριν 2 χρόνια περίπου πήγα την σκύλα μου σένα αρσενικό για ζευγάρωμα.

Παρατήρησα λοιπόν τότε το εξής: Ο μάγκας ήταν κύριος. Και το γλυψιματάκι του έκανε και όλα. Την περιποιήθηκε την κοπέλα μας μια χαρά κανένα παράπονο απολύτως. Και όταν λέμε για γλύψιμο μιλάμε για διαδικασία ολόκληρη. Ξεκίνησε από κάτω χαμηλά στα πόδια και έφτασε στην επίμαχη περιοχή. Μετά από ώρα λοιπόν στοματικής απασχόλησης έγινε και το μοιραίο.

Είναι γεγονός ότι οι σκύλες γενικότερα επιτρέπουν το κακό να συμβεί μόνο 2 φορές τον χρόνο, τον καιρό δηλαδή που είναι στις μέρες τους και αυτό συνέβει και με την δικιά μου. Εκεί που δεν έδινε τροφή για κακοήθειες στα σκυλιά της γειτονιάς ήρθε ο γλύφτης και μας την κουτούπωσε. Όλα καλά. Δεν υπέφερε καθόλου μετά την αποχώρηση από τον εραστή της και δεν έχει αναζητήσει καθόλου τον πατέρα των παιδιών της μέχρι σήμερα.

Στην αρχή νόμιζα ότι κρατούσε την μυτούλα της ψηλά. Κακομαθημένη βλέπετε. Μετά άρχισα να πιστεύω ότι η φύση των σκύλων γενικότερα δεν τους επιτρέπει συναισθηματισμούς και μάλλον το θεώρησα αρκετά λογικό.

Ως σήμερα...Τί έγινε σήμερα θα με ρωτήσετε. Ε λοιπόν θα σας πώ:

Ο Χάρης, γνωστός εραστής θεσσαλικών προαστείων, πρόσφατα δίδαξε στην μαυρούλα της γειτονιάς μας τον έρωτα.Η καυμενούλα άμαθη πονούσε κάθε βράδυ στην αυλή του σπιτακίου. Μόλις λοιπόν πέρασαν οι μέρες της, ο Δον ζουαν ντε μάρκο εξαφανίστηκε, και η μαυρούλα κανά δυο βράδια κυκλοφούσε μόνη της.

Μέχρι σήμερα. Γιατί? Γιατί γυρνώντας σπίτι το απόγευμα είδα τον "Χάρη" να είναι ξαπλωμένος έξω από γνωστό σπίτι της γειτονιάς περιμένοντας την ευκαιρία να εισβάλει και να χαρισει βράδυα πάθους σε άλλη τυχερή κυρία.

Καθώς λοιπόν προχώρησα προς το σπίτι μου είδα την μαυρούλα να κατευθύνεται προς την μεριά του Χάρη. (Εκεί ήταν πού είπα, πάει θα γίνει φονικό.) Έκανα ένα γύρο λοιπόν και τι να δώ....Η μαυρούλα είχε ξαπλώσει δίπλα στον Χάρη, έξω από το σπίτι της καινούριας του ερωμένης και τον πείραζε!!!

Έρωτας? Συναίσθημα? Τι συνέβει? Ας μου πεί κάποιος γιατί αρχίζω και τα χάνω!

Στον Χάρη...